❤️‍🔥 Brak Czucia Po Obrzezaniu

Hej. Jestem nowym posiadaczem konta, ale forum czytam od dłuższego czasu. Wczoraj miałem obrzezanie - stapler. Wszystko było w porządku, noc jakoś przetrwałem bez większej boleści. Jestem 24h po operacji. Zero krwi, ale zaniepokoiło mnie, że na dole po lewej stronie mocno podeszło krwią i taka bańka jest. Domowe sposoby na afty. Rok od urazu to dość długo . Na ogół dolegliwośći tego typu , nawet po całkowitym przerwaniu nerwu zębodołowego dolnego ustępują po ok 9-12 miesiącach. Budujące jest to , że zauważa Pani poprawę czucia w stosunku do stanu tuż po zabiegu. Proponuję przyjmowanie witamin z grupy B (B6 , B12). jak pieścić mężczyznę obrzezanego? Czy po obrzezaniu stymulacja ręką penisa nie będzie sprawiała bólu, czy będzie to w ogole przyjemne? To samo, jeśli chodzi o seks oralny? Nie jestem obrzezany, ale jestem przekonany, że po zabiegu pieścisz tak samo jak zawsze a doznania Twój partner ma 100 razy wieksze i przyjemniejsze. Drętwienie kończyny lub brak czucia. Mogą to być skutki zakłóconego przepływu krwi przez naczynia krwionośne. Duszności, skrócenie oddechu. To objaw, który może świadczyć o wielu różnych problemach, w tym o zatorowości płucnej - dlatego zawsze wymaga konsultacji z lekarzem. Problemy z mówieniem i ze wzrokiem. Jeśli ból utrzymuje się i wciąż przybiera na sile, a przyczyny nie widać. Brak czucia objawia się nieprawidłowością w odbieraniu lub. Przyczyny zaburzenia czucia są w związku z tym bardzo. Natomiast zaburzenia czucia to najczęstszy objaw neurologiczny. Najczęstszymi przyczynami zaburzeń czucia są: wypadnięcie dysku . brak czucia w penisie - Wiele zakończeń nerwowych w penisie czyni go wrażliwym, ale kilka czynników może powodować drętwienie penisa lub jąder. Po obrzezaniu lekarz może zalecić leki przeciwbólowe, które pomogą w razie wystąpienia bólu po zabiegu. Przez mniej więcej 4 tygodnie należy powstrzymywać się od aktywności seksualnej, także od masturbacji. Po resekcji napletka nie wolno brać gorących kąpieli i poddawać się intensywnemu wysiłkowi fizycznemu. Zniesienie czucia bólu i temperatury obejmuje części ciała znajdujące się po stronie przeciwnej i poniżej poziomu, na którym doszło do procesu chorobowego. Przykładowo, uraz prawej połowy rdzenia na poziomie Th10 spowoduje brak czucia bólu i temperatury poniżej pępka po lewej stronie ciała oraz niedowład mięśni i brak czucia W judaizmie zabieg ten jest nakazem od Abrahama, symbolizuje zawarcie przymierza między Abrahamem i Bogiem i powinno być przeprowadzone ósmego dnia po urodzeniu, podczas ceremonii nadania imienia. Obrzezaniu poddawani są także wyznawcy islamu, jednak w Koranie brak jest nakazu dotyczącego konieczności wykonania tego zabiegu. jnTmg6. Witam, 15 lat temu podczas zwykłego biegania upadłam i nie mogłam ruszyć już nogą. W szpitalu leżałam 3 dni z noga na wyciągu a następnie zostałam wypisana do domu z zaleceniem leżenia 2 miesięcy ze zgiętą noga. Noga była bezwładna. Niestety nie posiadam karty ze szpitala a jedynie wpis lekarza rodzinnego do historii choroby. Problem polega na tym ze nikt nie może się rozczytać po Pani doktor nawet ona sama a ja nie mam pojęcia co mi tak naprawdę wtedy dolegało. Mogę udostępnić wpis do karty. Cytuj Męskie obrzezanie jest zabiegiem chirurgicznym polegającym na usunięciu napletka, czyli fałdu skórnego pełniącego funkcję osłaniającą żołądź i wędzidełko napletka. Zabieg ten jest przeprowadzany z kilku wskazań: stulejka, nawracające zapalenia napletka i żołędzi, liszaj twardzinowy, rak prącia, a także względy estetyczne i religijne. Poszczególne wskazania zostaną omówione poniżej. Szacuje się, że obrzezanie jest wykonywane u ok 37-39% mężczyzn populacji światowej. Globalnie przyczyny medyczne wykonania zabiegu stanowią ok 30% wskazań, a pozostałe są wynikiem przesłanek estetycznych i religijnych. WSKAZANIA DO WYKONANIA OBRZEZANIA Stulejka (łac. phimosis) – jest to stan, w którym występuje zwężenie napletka utrudniające lub uniemożliwiające jego zsunięcie poza koronę żołędzi prącia (najszersze miejsce żołędzi). Stan ten jest normalny u dzieci i występuje naturalnie do końca 2-3 roku życia, jednak utrzymywanie się lub wystąpienie po okresie dojrzewania jest uznawane za patologię. W dorosłym życiu pojawienie się stulejki może być wynikiem nawracających zakażeń napletka i żołędzi, liszaja twardzinowego, urazów podczas współżycia płciowego lub może wystąpić idiopatycznie (bez znanej przyczyny). Poza badaniem wykonanym przez urologa, wystąpienie stulejki w dorosłości jest wskazaniem do diagnostyki w kierunku cukrzycy. Badania wskazują, że nawet u 12% mężczyzn stulejka może być pierwszym objawem zaburzeń metabolizmu stanowi blisko 50% wskazań do obrzezania u dorosłych (łac. paraphimosis) – stanowi powikłanie stulejki, podczas którego nastąpiło zsunięcie zwężonego napletka poza koronę żołędzi przy braku możliwości ponownego wprowadzenia do pozycji wyjściowej. Załupek jest stanem ostrym objawiającym się bólem i obrzękiem napletka i żołędzi, mogącym w konsekwencji doprowadzić do niedokrwienia i martwicy w przypadku zaniechania leczenia. Pojawienie sią załupka jest wskazaniem do zgłoszenia się do urologa lub oddziału ratunkowego tak szybko jak to możliwe, w celu odprowadzenia załupka w większości przypadków jest wskazaniem do wykonania obrzezania w trybie żołędzi (łac. balanitis) i zapalenie żołędzi i napletka (łac. balanoposthitis) – są to stany zapalne mogące mieć postać ostrą i przewlekłą. Objawiają się bólem, pieczeniem i świądem żołędzi i napletka. W przypadku nawrotów lub stanu przewlekłego może dojść do bliznowacenia napletka i wystąpienia stulejki a także pojawienia się zrostów między blaszką wewnętrzna napletka i żołędzią. Leczenie pierwszej linii obejmuje stosowanie miejscowych leków przeciwbakteryjnych, przeciwgrzybicznych i steroidowych. W przypadku procesów nawrotowych lub przewlekłych stanowi wskazanie do wykonania twardzinowy (łac. lichen sclerosus) – jest przewlekłą zapalną chorobą o nieznanej przyczynie. U mężczyzn objawia się jako zmiana odbarwiająca napletek powodująca jego dekoloryzację do koloru białawego z widocznym włóknieniem. W zaawansowanej postaci nosi nazwę zwężającego zapalenia żołędzi (łac. balanitis xerotica obliterans, BXO), w tym przypadku obserwowane jest wystąpienie stulejki, a także możliwe zwężenie ujścia zewnętrznego i końcowego odcinka cewki niektórych przepadkach wykonanie obrzezania może wyleczyć chorobę, jednak często konieczne jest długookresowe leczenie miejscowe za pomocą maści steroidowych lub takrolimusu, w celu zapobiegania nawrotom. W podejrzanych przypadkach konieczne jest wykonanie badania patomorfologicznego wyciętego napletka, ponieważ istnieje ryzyko współwystępowania raka kolczystokomórkowego prącia. Ponadto pacjenci po leczeniu powinni być poddani długoterminowej płciowe (łac. condylomata acuminata) – brodawki płciowe są w 90% wynikiem infekcji wirusami brodawczaka ludzkiego (HPV) 6 i 11. Zwykle leczenie jest oparte o leki miejscowo-działające lub ablację laserową. Jednak leczenie chirurgiczne (obrzezanie) stanowi metodę o wysokiej skuteczności, szczególnie w przypadku masywnych zmian zlokalizowanych na napletku. Co więcej, wykonanie obrzezania w istotny sposób zmniejsza ryzyko przeniesienia choroby na partnerkę podczas współżycia. Jednak w tym wskazaniu wyższą skutecznością cechuje się zastosowanie estetyczne i czynnościowe – stanowią one popularne wskazania niemedyczne. Badania przeprowadzone w grupie mężczyzn poddanych obrzezaniu z powyższych powodów nie wykazały istotnych różnic przed i po zabiegu z wyłączeniem obserwowanego wydłużenia czasu do wytrysku. Wskaźnik ten przez poddanych zabiegowi pacjentów został oceniony pozytywnie. Jednak wobec innych możliwości leczenia przedwczesnego wytrysku, jego wystąpienie nie może być traktowane jako czysto medyczne wskazanie do leczenia. PRZYGOTOWANIE DO ZABIEGU OBRZEZANIA Obrzezanie u dorosłych mężczyzn jest zwykle wykonywane w znieczuleniu miejscowym. Stąd poza wywiadem medycznym i badaniem fizykalnym, zwykle nie jest wymagane przeprowadzenie innych procedur diagnostycznych. Jednak zachęca się, by w przypadku wystąpienia stulejki u dorosłego, został on poddany podstawowej diagnostyce diabetologicznej (pomiar poziomu glukozy na czczo). ZNIECZULENIE DO ZABIEGU OBRZEZANIA Obrzezanie u pacjentów dorosłych rutynowo jest przeprowadzanie w znieczuleniu miejscowym tzw. blokada nerwowa prącia. Znieczulenie to polega na ostrzyknięciu pęczków nerwowych prącia lekami znieczulającymi zwykle 1% lidokainą w ew. połączeniu z 0,25% bupiwakainą, jest ono wykonywane przez operującego jest wykonywane poprzez wkłucie igły małej średnicy u podstawy prącia na godzinie 2 i 10. Lek znieczulający jest podawany w okolicę nerwów grzbietowych prącia. Następnie igła jest bezboleśnie przemieszczana w nieunerwionej tkance podskórnej w taki sposób, by podany lek rozmieścić na kształt pierścienia. Zwykle 20 ml leku stanowi wystarczająca ilość. Omówiona technika pozwala na uzyskanie szybkiego i całkowitego znieczulenia, przy wykonaniu jedynie 2 wkłuć igły. Skuteczność znieczulenia jest sprawdzana za pomocą test uszczypnięcia napletka. Znieczulenie to znosi dolegliwości bólowe, jednak nie znosi czucia położenia i dotyku, które mogą wyć odczuwane w trakcie zabiegu. Alternatywnymi metodami znieczulenia jest znieczulenie ogólne lub przewodowe, jednak obie techniki wymagają udziału anestezjologa i kompleksowego monitorowania. ZABIEG OBRZEZANIA METODĄ KLASYCZNĄ Technika rękawowa (ang. sleeve technique) – jest stosowana w przypadku możliwości zsunięcia napletka z żołędzi. Po dezynfekcji, jałowym przygotowaniu pola operacyjnego i znieczuleniu, dokonywane jest zaznaczenie linii cięcia na blaszce wewnętrznej napletka (po jego zsunięciu) ok 5-10 mm od korony prącia z zachowaniem naturalnego kształtu wokół wędzidełka napletkowego. Następnie po ponownym sprowadzeniu napletka zaznaczana jest linia cięcia na skórze prącia ok 5-10 mm od korony żołędzi. Po nacięciu skóry następuje połączenie obu cięć i wycięcie napletka. Hemostaza jest uzyskiwana za pomocą elektrokauteryzacji. W przypadku konieczności wykonywane jest wydłużenie wędzidełka napletkowego, następnie skóra prącia i pozostała wewnętrzna blaszka napletka są zszywane za pomocą szwów szybko-wchłanialnych o małej nacięcia grzbietowego (ang. dorsal-slit technique) – jest stosowana w przypadku braku możliwości zsunięcia napletka. Po dezynfekcji, jałowym przygotowaniu pola operacyjnego i znieczuleniu, dokonywane jest nacięcie napletka wzdłuż prącia do czasu rozcięcia zwłókniałego pierścienia umożliwiającego zsunięcie napletka. Pozostałe kroki są tożsame z techniką rękawową. Czas wykonywania zabiegu metodą klasyczną wynosi ok. 30-60 minut w zależności od warunków anatomicznych. ZABIEG OBRZEZANIA METODĄ STAPLEROWĄ Z UŻYCIEM URZĄDZENIA ANASTOMAT STAPLER ZSR-DCA Obrzezanie metodą staplerową z użyciem urządzenia Anastomat Stapler ZSR-DCA jest możliwe w przypadku odprowadzalnego napletka, braku zrostów blaszki wewnętrznej i żołędzi oraz braku innych zaburzeń anatomicznych. W każdym przypadku konieczny jest indywidualny dobór rozmiaru urządzenia. Po dezynfekcji, jałowym przygotowaniu pola operacyjnego i znieczuleniu jednorazowe urządzenie jest umiejscowione w linii cięcia. Następnie po zaciśnięciu urządzenia następuje przecięcie obu blaszek napletka (wewnętrznej i zewnętrznej) i uwolnieniu zszywek. Zszywki w większości przypadków uwalniają się po ok 10 dniach. W przypadku ich utrzymywania się powyżej 1 miesiąca, konieczne jest usunięcie przez lekarza. Czas wykonywania zabiegu metodą staplerową wynosi ok 10-15 minut. POSTĘPOWANIE PO ZABIEGU OBRZEZANIA Bezpośrednio po zabiegu zakładany jest jałowy opatrunek okluzyjny, który powinien być utrzymany przez pierwsze 24 godziny. Po zdjęciu opatrunku pacjent może brać prysznic. Zwykle włączana jest maść z antybiotykiem, którą należy nakładać 2x na dobę i następnie należy zmienić opatrunek. Do czasu wygojenia rany niewskazane jest branie kąpieli w wannie i pływanie. Przy leczeniu metodą klasyczną zakładane są szwy szybkowchłanialne niskiej grubości, które mogą samoistnie odpadać po ok 7-10 dniach. Przy użycia staplera zszywki odpadają samoistnie po ok 10 dniach. Do całkowitego zagojenia rany dochodzi po 3-4 tygodniach od zabiegu. Oszczędzający tryb życia jest zalecany przez pierwsze 48-72 godziny po zabiegu. Po tym czasie możliwy jest powrót do pełnej aktywności. Współżycie płciowe można rozpocząć po całkowitym wchłonięciu się i wypadnięciu szwów (po ok 4-6 tygodniach). Występujące po zabiegu dolegliwości bólowe mogą być łagodne lub umiarkowane. Po zastosowaniu leków przeciwbólowych w większości przypadków całkowicie ustępują. MOŻLIWE POWIKŁANIA Krwawienie – stanowi najczęściej występujące powikłanie po zabiegu obrzezania i dotyczy 1% pacjentów. Postępowanie przy wystąpieniu krwawienia opiera się na zastosowaniu opatrunku o niewielkim stopniu kompresji. Opisane powikłanie po zabiegach z wykorzystaniem staplera jest niezmiernie rany – występuje u ok 0,2-0,4% pacjentów po zabiegu. W leczeniu stosowane są antybiotyki w postaci miejscowej (maść/krem)Rozejście się rany (dehiscencja) – występuje stosunkowo rzadko. W większości przypadków wymaga jedynie dłuższego stosowania maści z żołędzi – stanowi często występujące zjawisko bezpośrednio po zabiegu, ma tendencję do samoistnego ustępowania. Zabieg wykonywany jest przez specjalistę w zakresie urologii dr n. med. Tomasza Piechę w placówce przy Alei KEN 19 (tel. 22 446 77 77 ) Obrzęk to objaw, który potocznie jest nazywany opuchlizną, ponieważ polega właśnie na „spuchnięciu” lub „gromadzeniu się wody” w danym miejscu lub części ciała. Jeśli wynika ze stanu zapalnego, towarzyszy mu zaczerwienienie i ból. Co to jest obrzęk? Jakie są przyczyny obrzęku? Obrzęk powstaje, kiedy płyn zawarty we krwi i chłonce w nadmiarze „wycieka” z naczynia (krwionośnego - włosowatego lub chłonnego) i gromadzi się między komórkami. W zależności od jego składu nazywamy go przesiękiem lub wysiękiem. Prawidłowe naczynie włosowate ma ścianę zbudowaną w ten sposób, że przypomina bardzo drobne sitko, które przepuszcza płyn w dwie strony (z tkanek do naczynia i z naczynia do tkanek) – w ten sposób w prawidłowych warunkach tlen i substancje odżywcze są rozprowadzane z krwi do komórek, a z powrotem wchłaniają się produkty przemiany materii i dwutlenek węgla. Przepływ ten prawidłowo pozostaje w pewnej równowadze (tzn. tyle samo płynu przesiąka z naczynia i do niego, tak że nie gromadzi się on w tkankach), ponieważ jest regulowany przez kilka czynników, jak odpowiednia budowa i działanie ściany naczynia, ciśnienie wewnątrz i na zewnątrz naczynia, obecność wewnątrz naczyń i w tkankach odpowiednich proporcji białek i elektrolitów (tzw. ciśnienie onkotyczne i osmotyczne). Jeśli zbyt dużo płynu gromadzi się poza naczyniem, powstaje obrzęk. Może się tak dziać, kiedy: zwiększy się przepuszczalność ściany naczynia (np. w stanie zapalnym lub w alergii) – wówczas na ścianę naczynia działają substancje, które ją uszkadzają, a naczynie się rozszerza, przez co „oczka sitka” robią się większe i płyn łatwiej wydostaje się na zewnątrz; rośnie ciśnienie w części naczynia na skutek obecności przeszkody, która tamuje przepływ krwi w naczyniu (np. w zakrzepicy, długotrwały ucisk z zewnątrz), przez co więcej płynu jest wyciskane przez ścianę na zewnątrz naczynia; przepływ w naczyniu zwalnia, a ciśnienie wewnątrz całego naczynia rośnie przez niewydolność serca lub niewydolność żylną, sam płyn jest „rozrzedzony”, tzn. jego skład jest nieprawidłowy, ubogi w białka (tzn. niskie ciśnienie onkotyczne) i/lub z nieprawidłowym stężeniem elektrolitów (tzn. niskie ciśnienie osmotyczne) – np. w niektórych chorobach wątroby i nerek lub niedożywieniu, anoreksji. Jak lekarz ustala rozpoznanie w razie wystąpienia obrzęku? Obrzęk to objaw, który może być spowodowany przez wiele różnych przyczyn. Większość z nich lekarz może ustalić po rozmowie z pacjentem i badaniu obrzękniętego miejsca. Każdy obrzęk, który nie ma oczywistej przyczyny i utrzymuje się dłużej niż 2–3 tygodnie powinien być skonsultowany z lekarzem! Jeśli obrzęk jest niewielki i obejmuje mały odcinek skóry lub pojedynczą część ciała, mówimy wówczas o obrzęku miejscowym. Obrzęk miejscowy może wynikać z: reakcji alergicznej – takiemu obrzękowi często towarzyszy swędzenie i drobna wysypka, która dość szybko pojawia się i znika (pokrzywka); reakcji zapalnej – taki obrzęk jest czerwony, ciepły i bolesny. Może wystąpić po urazie, dookoła rany, w miejscach ukąszeń owadów, oparzeń posłonecznych, a także w niektórych chorobach autoimmunologicznych (jak np. reumatoidalne zapalenie stawów); niewydolności żylnej – takie obrzęki wynikają z cofania się krwi i utrudnionego przepływu w niewydolnych, poszerzonych żyłach. Najczęściej w takiej sytuacji obrzęk jest największy wieczorem, po długim staniu, a znika po nocy, towarzyszą mu poszerzone żyły powierzchowne kończyn dolnych (żylaki); zakrzepicy – najczęściej dochodzi do zakrzepicy żył powierzchownych kończyn dolnych (żylaków), która nie jest niebezpieczna dla życia. Może też jednak wystąpić tzw. zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych (żylna choroba zakrzepowo-zatorowa), która stanowi poważne niebezpieczeństwo i w razie jej podejrzenia należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem (objawy opisano niżej); utrudnionego odpływu chłonki – może tak się zdarzyć, jeśli przepływ przez naczynia jest utrudniony przez guz (nowotwór) lub zrosty (po operacji lub radio- czy chemioterapii). Powodują go też niektóre rzadkie choroby zakaźne; obrzęku naczynioruchowego – jest to nagły, często niejasnego pochodzenia, miejscowy obrzęk okolic np. twarzy, bez zaczerwienienia, wysypki ani bólu, który pojawia się i znika. Może być wywołany wrodzonym defektem genetycznym lub przyjmowaniem niektórych leków. Szczególną sytuacją obrzęku miejscowego jest obrzęk całego narządu. Jak już wspomniano, obrzęknięty organ przestaje prawidłowo działać. Obrzęk może więc być groźny dla życia, jeśli dotyczy niezbędnego do życia narządu. Przykładami takich sytuacji są obrzęk płuc i obrzęk mózgu. Niebezpieczny jest też obrzęk krtani, który w skrajnych przypadkach może spowodować uduszenie. Jeśli obrzęk dotyka całego ciała, nazywa się obrzękiem uogólnionym. Ponieważ obrzęk uogólniony jest gromadzeniem się płynu poza naczyniami w całym ciele, towarzyszy im przyrost masy ciała. Obrzęki uogólnione mogą wynikać z: niewydolności serca – powoduje to zastój w całym układzie krążenia. Miękkie w dotyku obrzęki, w których po uciśnięciu zostaje ślad (tzw. ciastowate) zwykle najbardziej widoczne są na kończynach dolnych lub – u osób leżących – wokół kości krzyżowej. Jeżeli u osoby z niewydolnością krążenia rośnie ciśnienie tętnicze, pojawia się uczucie zmęczenia, dochodzi do przyrostu masy ciała, a także narastają obrzęki nóg, to najprawdopodobniej dotychczasowe leczenie jest niewystarczające – należy udać się do lekarza; niewydolności wątroby – może im towarzyszyć wodobrzusze, czyli gromadzenie płynu w jamie brzusznej oraz poszerzenie żył na skórze brzucha; zespołu nerczycowego – to choroba nerek, w której stopniowo pojawiają się masywne obrzęki całego ciała; zaburzeń hormonalnych – najczęściej w niedoczynności tarczycy. Charakterystyczny dla niedoczynności tarczycy (choć nie zawsze obecny) obrzęk dotyczy twarzy i powiek. Inne objawy niedoczynności tarczycy to nagły przyrost masy ciała, duża senność, spowolnienie reakcji, łatwe marznięcie; niedożywienia – występują w skrajnych przypadkach anoreksji oraz u osób z ciężkimi chorobami przewodu pokarmowego i po innych ciężkich, wyniszczających chorobach; ciąży; polekowe – najczęściej dotyczy to długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami (potocznie sterydami). Czy obrzęk może być niebezpieczny? W wyjątkowych sytuacjach obrzęk może stanowić niebezpieczny sygnał i należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Niepokój powinny budzić następujące sytuacje: Obrzęk (nieraz wyłącznie pogrubienie obwodu!) dotyczący tylko jednej z kończyn dolnych, często łydki, czasem z towarzyszącym bólem. Mogą to być objawy zakrzepicy żył głębokich; Narastający obrzęk w okolicy rany lub otarcia, bolesny i czerwony. Z rany często sączy się biaława treść. Można podejrzewać zakażenie rany, szczególnie pilnej interwencji wymaga gdy towarzyszy mu gorączka; Nadmierny obrzęk po ukąszeniu owadów. Szczególnie niebezpieczne są: ukąszenie wewnątrz jamy ustnej i gardła (obrzęk krtani zagraża życiu), ukąszenie u osoby uczulonej na jad owada (najczęściej pszczoły i osy), obrzęki pojawiające się daleko od miejsca użądlenia, uczucie gorąca, duszności i nagłe, pogorszenie samopoczucia. W każdym z tych przypadków należy natychmiast wezwać pogotowie ratunkowe, a dopiero potem zająć się chorym (np. szukać dostępnych leków, uspokoić ukąszone dziecko, itp.), istnieje bowiem bezpośrednie zagrożenie życia! Obrzęk, któremu towarzyszą zmiany skórne (zaczerwienienie skóry, czyli rumień, wysypka, grudki, miejscowe podskórne guzki i stwardnienia tkanki) – mogą wskazywać na rozpoczynającą się chorobę autoimmunologiczną; Pojawienie się znacznego i bolesnego obrzęku po urazie danej okolicy (zwykle kończyny), może świadczyć o złamaniu kości lub uszkodzeniu stawu. Obrzęk okolicy twarzy, jamy ustnej, szyi – może być to nagle występujący obrzęk alergiczny (np. spowodowany spożyciem czegoś, na co ktoś jest uczulony, jak orzeszki ziemne) lub naczynioruchowy oraz szybko narastający obrzęk spowodowany przez choroby przebiegające z zablokowaniem żyły szyjnej górnej – znaczny obrzęk tych okolic, w szczególności taki, który narasta szybko, utrudnia oddychanie i połykanie, jest niebezpieczny dla zdrowia i życia i wymaga natychmiastowego wezwania pogotowia ratunkowego (tel. 999 lub 112). Jednak także mniej nagłe i mniejsze obrzęki wymagają kontaktu z lekarzem – często mniejszy obrzęk twarzy (zwłaszcza warg, policzków) może towarzyszyć poważnym zakażeniom okolicy zębów, w tym ropniom, które są niebezpieczne dla zdrowia i muszą być pilnie leczone (pogotowie stomatologiczne).

brak czucia po obrzezaniu